Makreel is een vette vissoort die binnen de wereld van koolhydraatarme en gezonde voeding steeds populairder wordt, dankzij haar rijke voedingswaarden en veelzijdige toepasbaarheid in gerechten. Gezien de stijgende populariteit van koolhydraatarme voedingspatronen zoals het keto- of lowcarb-dieet, biedt makreel een uitstekende bron van hoge eiwitten en essentiële vetzuren zonder de toevoeging van significante hoeveelheden koolhydraten. De bronnen die beschikbaar zijn, tonen aan dat makreel — of het nu gerookt, uit blik of gegrild — op diverse manieren kan worden ingezet om aantrekkelijke, eenvoudig te bereiden en voedingsrijke maaltijden te maken, met name in de vorm van salades.

Uit de geanalyseerde bronnen komt naar voren dat makreel wordt gewaardeerd om haar hoge gehalte aan omega-3 vetzuren, zoals EPA en DHA. Deze vetzuren zijn bekend om hun ontstekingsremmende werking en positieve invloed op de hart- en vaatgezondheid. Daarnaast draagt het hoge eiwitgehalte bij aan een lang aanhoudend verzadigd gevoel, wat essentieel is in koolhydraatarme en gewichtsbeheersende dieeten. De saladevormen waarin makreel wordt geserveerd, zijn vaak gecombineerd met groenten zoals komkommer, venkel, courgette of bloemkoolrijst — allemaal lichte dragers van vezels en smaak die weinig tot geen koolhydraten toevoegen.

In dit artikel wordt een diepgaande analyse gegeven van de koolhydraatarme makreelrecepten die te vinden zijn in de bronnenmateriaalset, met een focus op ingrediënten, bereidingswijzen, voedingswaarden, en culinaire variaties. Er wordt specifiek aandacht besteed aan de rol van makreel binnen een koolhydraatarm dieet, de verschillende texturen en smaken die bereikt kunnen worden, en hoe deze vissoort optimaal kan worden gecombineerd met plantaardige ingrediënten om een evenwichtige, smaakvolle maaltijd te verkrijgen. Tevens wordt nagegaan welke bereidingsmethoden — zoals grillen, bakken of rauw gebruiken — het beste zijn afgestemd op het behoud van voedingswaarden en het bereiken van de gewenste structuur.

Ingrediënten en voedingsprofiel van makreel

Makreel is een vissoort die behoort tot de categorie van de vette vissen, wat betekent dat deze een aanzienlijk hoger vetgehalte heeft vergeleken met magere vissoorten zoals kabeljauw. Volgens een van de bronnen bevat makreel rijke hoeveelheden omega-3 vetzuren — specifiek EPA (eicosapentaeenzuur) en DHA (docosahexaeenzuur) — die een cruciale rol spelen in de ondersteuning van hart- en vaatgezondheid. Deze vetzuren bijten ontstekingen in het lichaam terug en kunnen bijdragen aan een gezonde bloeddruk en een verminderd risico op cardiovasculaire aandoeningen. Bovendien is makreel een uitstekende bron van eiwitten, noodzakelijk voor spieronderhoud, -herstel en -groei, vooral binnen koolhydraatarme voedingspatronen waarin eiwitten een centrale rol spelen bij het reguleren van hongergevoelens en het behoud van spiermassa.

Uit de bronnen blijkt dat de meestgebruikte vorm van makreel in de gerechten gerookt is, vaak in blik op olie. Gerookte makreel wordt gewaardeerd om haar intense smaak en haar directe bruikbaarheid in salades of spreads, zonder dat deze extra bereid hoeft te worden. Toch wordt in één bron ook gesproken over het bakken van gerookte makreelfilet gedurende 10 tot 15 minuten in de oven bij 200 graden Celsius, wat suggereert dat een extra warmtebehandeling mogelijk wordt toegepast om de structuur aan te passen of de smaak te versterken.

Het voedingsprofiel van makreel, specifiek in saladevorm, toont een hoge vet- en eiwitinhoud, gecombineerd met een lage koolhydraatcontent. In één bron wordt gesproken over een salade met pijnboompitten die per portie 625 kcal, 32,5 gram eiwitten, 42 gram vetten en slechts 15 gram koolhydraten bevat. Een andere bron geeft aan dat een salade met makreel en courgetti per portie 603 kcal, 21,2 gram eiwitten, 50,8 gram vetten en 12,5 gram koolhydraten levert. Hoewel deze waarden per persoon variëren, zijn ze consistent in de benadrukking van een hoge vet- en eiwitwaarde met minimale koolhydraattoevoeging. In beide gevallen vallen de koolhydraatwaarden binnen de grenzen die passen binnen een koolhydraatarm of ketogenetisch dieet — meestal gesteld op minder dan 20 tot 50 gram koolhydraten per dag.

De vezelwaarde van deze salades ligt tussen de 5,0 en 5,2 gram per portie, wat een aanvullend voordeel is voor de spijsvertering. Vezels zijn belangrijk in elk dieet, vooral wanneer de koolhydraatbesteding wordt verlaagd, omdat ze bijdragen aan een gezond maag-darmslijmvlies en helpen bij het reguleren van de bloedsuikerspiegel. Deze vezels komen met name voort uit de gebruikte groenten, zoals komkommer, venkel, courgette en kikkererwten.

Koolhydraatarme basissen: groenten en alternatieve zetmeeldragers

Een kennelijke trend binnen de koolhydraatarme bakken is het gebruik van groenten als basisdrager van textuur en volume in plaats van traditionele koolhydraatrijke producten zoals rijst of aardappelen. Zo komt het begrip "bloemkoolrijst" regelmatig terug in de bronnen. Bloemkoolrijst is bloemkool die fijngeraspt of geraspt is tot korrelachtige stukjes die visueel en qua structuur lijken op rijst. Hoewel bloemkool een natuurlijke koolhydraat bevat, is deze hoeveelheid significant lager dan bij echte rijst — ongeveer 5 gram koolhydraten per kopje tegen ongeveer 45 gram bij witte rijst.

In één bron wordt gesproken over het bereiden van bloemkoolrijst door deze 5 tot 7 minuten te bakken op middelhoog vuur in een koekenpan, tot deze zacht en licht goudbruin is. Dit proces versterkt de smaak door light caramelisatie van de natuurlijke suikers in de bloemkool en verbetert de textuur, waardoor het opvallend net als gekookte rijst aanvoelt. Na het bakken wordt de bloemkoolrijst afgekoeld voordat hij aan de salade wordt toegevoegd, wat duidt op een wens om een koude of kamerkoude salade te behouden, zonder het risico op verlies van structuur door warmte.

Een andere populaire basis is "courgetti", wat bestaat uit geraspte of gespiraliseerde courgette. In een bron wordt aanbevolen om 150 gram courgette te gebruiken, gerasp of gesneden met een spiraalsnijder. Net als bloemkoolrijst is courgetti laag in koolhydraten, met ongeveer 3 tot 4 gram koolhydraten per 100 gram courgette. Bovendien bevat courgette een hoge waterinhoud en verschaft deze een frisse, lichte basis die goed combineert met de rijke smaak van gerookte makreel.

Deze alternatieven zijn niet alleen geschikt voor koolhydraatarme diëten, maar ook vaak gebruikt door mensen met glutenvrij of eiwitgerichte voedselbehoeften. De keuze voor bloemkoolrijst of courgetti versterkt het gezonde imago van de gerechten en maakt het mogelijk om volumineuze salades te maken zonder in te boeten aan koolhydraattoevoeging.

Naast deze basisgroenten spelen ook andere groenten een belangrijke rol: komkommer, tomaat, venkel, rode ui, appel en witlof. Deze groenten dragen fruitige, scherpe of venkelzoete tonen toe aan de smaakcomposities.

Komkommer, met zijn hoge waterinhoud, voegt frisheid en volumineuze koelte toe. Tomaat, en vooral cherrytomaat, biedt een zacht zoet-aciditeit die contrasteert met de vettige vis. Rode ui geeft een knapperige structuur en een licht scherpe achtergrond die goed afsteekt tegen de romige textuur van makreel of mayonaise. Venkel is een kenmerkend ingrediënt in een van de recepten en wordt genoemd om zijn zachte anisaroma, dat goed samengaat met appel en kikkererwten. In de bereidingswijze wordt venkel in dunne reepjes gesneden, net als komkommer en witlof, wat suggereert dat een dunne, fijne schilfering gewenst is voor een homogene textuur.

Appel wordt in een bron gebruikt en dient mogelijk als een natuurlijke zoete noot, wat het gerecht een interessante smaakdimensie geeft. Echter, aangezien fruit fruitenzuikers bevat, zoals fructose, moet hierover worden opgepast in strikt koolhydraatarme diëten. De bron geeft geen aanwijzing voor de hoeveelheid appel, maar aangezien alleen de helft wordt gebruikt en in julienne wordt gesneden, is de koolhydraatbijdrage waarschijnlijk beperkt. De combinatie van appel met venkel en makreel is echter kenmerkend voor Noord-Europese keukeninvloeden, waar fris-scherpe groenten regelmatig worden gecombineerd met vlees of vis.

Bereidingsmethoden voor koolhydraatarme makreelsalades

Een opvallende observatie in de bronnen is het verschil in bereidingsaanpak tussen verschillende recepten. Terwijl de meeste gerookte makreel rauw of licht verwarmd wordt gebruikt, zijn sommige recepten gericht op verdere bewerking — met name bakken of grillen. In één bron wordt het bakken van gerookte makreelfilet in de oven aanbevolen: 10 tot 15 minuten bij 200 graden Celsius. Dit kan mogelijk dienen om de structuur aan te passen — bijvoorbeeld om de vis zachter te maken of een lichte korst te ontwikkelen — of om eventuele koude vlekken in de vis te verwijderen, al is dit bij gerookte makreel niet strikt noodzakelijk.

Een ander recept benadrukt het gebruik van gegrilde makreelfilet, zij het zonder verdere specificaties over de bereiding van de gril zelf. In dat recept wordt het aandachtsgebied gelegd op het combineren van de gegrilde vis met venkel, komkommer, witlof, appel en kikkererwten. Deze combinatie suggereert een complexe salade in zowel textuur als smaak: de gegrilde makreel levert geroosterde, amandelhoutachtige tonen, terwijl de groenten fris, knapperig en licht zoet zijn.

De overgrote meerderheid van de recepten maakt gebruik van makreel in blik op olie, waarna de olie wordt opgevangen en gebruikt in de dressing. Dit is een interessant detail, omdat het toont dat het totale gerecht wordt geoptimaliseerd door het hergebruiken van elke ingrediënt. De in de blik aanwezige olie bevat niet alleen vet, maar ook opgeloste smaakmoleculen van de makreel, waardoor deze een natuurlijke basis vormt voor een rijke dressing. In één bron wordt specifiek vermeld dat de opgevangen olie wordt gemengd met azijn tot een dressing, wat een eenvoudige, smaakvolle en efficiënte methode is om zonder extra toevoeging van olie aan de dressing te komen.

In andere recepten worden ook olieën zoals olijfolie of lijnzaadolie expliciet gebruikt. Olijfolie is rijk aan enkelvoudig onverzadigde vetzuren en wordt vaak gewaardeerd om zijn hartgezonde eigenschappen. Lijnzaadolie, die DHA kan bevatten, complementair aan de omega-3 uit de vis, vergroot het gezondheidsprofiel van de dressing. In combinatie met citroensap of witte wijnazijn ontstaat een lichtzure, romige of gebalanceerde smaak, afhankelijk van de ingrediënten.

Variaties in saladecomposities en smaakontwikkeling

Hoewel alle gerechten centraal uitgaan van makreel als eiwitbron, variëren de saladecomposities aanzienlijk. Deze variaties tonen de veelzijdigheid van makreel als ingrediënt en bieden ruimte voor creativiteit in de keuken.

Een eenvoudige salade uit bron 1 bevat slechts komkommer, tomaat en rode ui, gekleurd met citroensap, olijfolie en knoflookpoeder. Deze combinatie is minimaal van opzet, wat hem ideaal maakt voor een snelle lunch of avondmaaltijd. De groenten worden rauw geconsumeerd, wat de textuur in stand houdt en de bereidingstijd tot enkele minuten beperkt — buiten de eventuele baktijd van de makreel.

In een ander recept wordt een romigere variant beschreven met mayonaise, yoghurt en mosterd. De makreelsalade wordt in die context beschreven als een soort spread, vergelijkbaar met tonijnsalade. Dergelijke spreads zijn populair als topping op koolhydraatarme broodjes of crackers, of zelfs als dip. De keuze voor yoghurt (of kokosyoghurt voor lactose-intoleranten) verlaagt de vetinhoud enigszins en voegt een lichtzure noot toe, die de rijkheid van de makreel evenwichtigt. Bieslook en augurken versterken de smaak met hun karakteristieke aroma’s: bieslook met een subtiele ui-van-look, augurken met een lichtzure, gefermenteerde bijsmak. Ook wordt gesuggereerd dat variatie mogelijk is door kruiden zoals chilipeper of limoensap toe te voegen, wat de smaak in een mediterrane of Aziatische richting kan sturen.

Een derde compositie combineert makreel met bloemkoolrijst, gekookte prinsessenbonen (sperziebonen), kappertjes en komkommer. De gebruikte bonen, hoewel leguminosen, bevatten koolhydraten. Uit andere bronnen uit de set blijkt echter dat prinsessenbonen gekookt worden en relatief laag zijn in koolhydraten — ongeveer 4 tot 5 gram per 100 gram gekookt. In dit gerecht worden ze gebruikt in beperkte hoeveelheden, wat de totale koolhydraatwaarde beperkt houdt. Kappertjes voegen een zoute, lichtzure noot toe, typisch in zeevisgerechten, en herinneren aan Mediterrane sauzen.

In een ander recept worden kikkererwten gebruikt, wat zeldzamer is binnen koolhydraatarme contexten, omdat kikkererwten een relatief hoog koolhydraatgehalte hebben — ongeveer 27 gram per 100 gram gekookt. Echter, in het bronmateriaal wordt de hoeveelheid niet vermeld, maar wel dat ze worden afgespoeld en in de salade worden gemengd. Als slechts een klein deel wordt gebruikt — bijvoorbeeld een kwart kopje — kan dit nog steeds binnen de grenzen van een koolhydraatarm dieet blijven. Tevens kunnen kikkererwten in beperkte hoeveelheden worden gezien als een bron van vezels en plantaardig eiwit, die het gerecht compleet maken.

De meest opvallende compositie is echter de koolhydraatarme lunchsalade met gegrilde makreel, venkel, appel, witlof, kikkererwten, veldsla en bieslook. De combinatie van venkel en appel is karakteristiek en zeldzaam in klassieke visrecepten. Venkel heeft een natuurlijke zoetheid die vergelijkbaar is met anijs, en combineert goed met zuur (zoals azijn) en vet (zoals vis). Appel voegt fruitzuren en een subtiel zoete achtergrond toe, die de vette vis balanceren. Deze salade lijkt meer op een zomerse Franse of Noord-Europese compositie, waarbij er wordt gespeeld met contrasten in smaak en textuur.

Dressings en smaakversterkers

De keuze van de dressing speelt een cruciale rol in de smaakbeleving van de makreelsalade. Uit de bronnen blijkt dat dressings meestal bestaan uit een combinatie van vet (olijfolie, visolie, mayonaise), zuur (citroensap, azijn) en smaakversterkers (zout, peper, kruiden).

In een van de recepten wordt expliciet aangegeven dat de olie uit het blik makreel wordt opgevangen en gemengd met azijn. Dit is een slimme manier om geen extra olie toe te voegen en de smaak van de vis door het gehele gerecht te verspreiden. Azijn kan in dit geval witte wijnazijn zijn, zoals vermeld in bron 5, of een andere soort. Het mengsel van olie en azijn vormt een klassieke vinaigrette, die wanneer goed geschud een stabiele emulsie vormt die gelijkmatig over de salade wordt verdeeld.

In andere recepten worden olijfolie en citroensap gebruikt. Citroensap levert een frisse, natuurlijke zuurgraad en vermijdt de scherpe achterlengte van sommige azijnen. Het complementeert goed bij groenten zoals komkommer en tomaat. Voeg hier knoflookpoeder aan toe, zoals in bron 1, en je hebt een eenvoudige, maar smaakvolle dressing.

Een complexere dressing wordt gebruikt in de romige makreelsalade: mayonaise, yoghurt, mosterd en eventueel limoensap. Mayonaise, samengesteld uit olie, ei en azijn, versterkt de romigheid van de salade en bindt de ingrediënten aan elkaar. Mosterd voegt een licht scherpe, zure noot toe en helpt bij het emulgeren van de dressing. De combinatie van mayonaise en yoghurt zorgt voor een minder extreme vetrijkheid dan alleen mayonaise, wat wenselijk is voor een gebalanceerd voedingsprofiel.

Wat betreft smaakversterkers: rode ui en bieslook worden meerdere keren genoemd. Beide behoren tot de ui-familie en raken hun smaakmoleculen vrij wanneer ze worden gesneden of fijngemalen. Rode ui voegt een scherpe scherpte toe — vooral wanneer rauw — die door sommigen naderhand kan worden getemperd door in water te leggen. Bieslook is milder en geurt heerlijk fris, wat hem geschikt maakt voor fijne nootjes. Augurk, met zijn gefermenteerde smaak, voegt een zoutzuur contrast toe, vergelijkbaar met kappertjes.

Het is opmerkelijk dat in geen enkele bron suiker wordt toegevoegd aan de dressing, wat consistent is met een echte koolhydraatarme aanpak. Dit onderscheidt deze gerechten van veel commerciële saladedressings, die vaak verborgen suikers bevatten.

Voedingswaarden in vergelijking

Om een goed beeld te krijgen van de voedingswaarde van de verschillende makreelsalades, is een vergelijking van de gegeven voedingswaarden noodzakelijk. Zie onderstaande tabel:

Deze tabel toont directe verschillen in de samenstelling van de gerechten. De salade met courgetti en avocado levert 603 kcal per persoon, met een hoge vetinhoud van 50,8 gram — verklaarbaar door de aanwezigheid van de avocado en de olie van de makreel. De eiwitbron is echter relatief beperkt (21,2 gram), aangezien de hoeveelheid makreel kleiner is (75 gram) vergeleken met andere recepten.

De salade met pijnboompitten levert 625 kcal per portie, maar heeft een aanzienlijk hoger eiwitgehalte: 32,5 gram. Dit suggereert dat hier sprake is van een hogere visdosering of toevoeging van andere eiwitrijke ingrediënten die niet worden genoemd in de lijst. Het vetgehalte is lager (42 gram), ondanks de toevoeging van pijnboompitten, die zelf rijk zijn aan vet. Mogelijk is de totale olie- of visolietoevoeging beperkt.

De salade met gegrilde makreel levert slechts 370 kcal per portie, een groot verschil vergeleken met de andere gerechten. Dit kan wijzen op een kleinere portiegrootte, minder olie in de dressing of het gebruik van magere ingrediënten. Het ontbreken van koolhydraat- en vetdata maakt een volledige vergelijking moeilijk, maar het lage caloriegehalte maakt het geschikt voor mensen die actief zijn in gewichtsbeheersing.

Een algemene trend is dus dat koolhydraatarme makreelsalades variëren van 12,5 tot 15 gram koolhydraten per portie — laag genoeg om bij te dragen aan een koolhydraatarm of ketogenetisch dieet. De eiwitten lopen uiteen van 21 tot 32 gram, terwijl de vetten variëren tussen 42 en 50 gram. Het is belangrijk op te merken dat deze hoeveelheden consistente zijn met de aanbevelingen van een lowcarb-high-fat dieet, waarbij vet de primaire energiebron is.

Tips en kookadviezen voor optimale resultaten

Uit de bronnen kunnen meerdere praktische tips worden geformuleerd om de kwaliteit en smaak van koolhydraatarme makreelsalades te optimaliseren:

1. Gebruik de olie uit het blik: Dit is niet alleen zuinig, maar versterkt ook de smaak van het gerecht. Deze olie bevat opgeloste smaakstoffen uit de makreel en voegt extra rijkdom toe aan de dressing.

2. Fijn snijden van groenten: Voor een goede textuurverdeling is het belangrijk om groenten zoals venkel, komkommer, witlof, rode ui en appel dun te snijden, bijvoorbeeld in julienne of dunne reepjes. Dit maakt het eten makkelijker en zorgt voor een meer homogene mengeling.

3. Variaties mogelijk maken: Zoals in één bron wordt opgemerkt, is makreel vervangbaar door andere vette vissen zoals gerookte zalm, of zelfs knoflookgarnalen of restjes vlees. Dit maakt de saladebasis geschikt voor variatie en diversiteit binnen een dieet.

4. Gebruik van kokosyoghurt voor lactose-intolerantie: Voor mensen die geen melkproducten verdragen, is kokosyoghurt een uitstekend alternatief voor dikkere dressing- of romigheidseffecten, zonder het toevoegen van melkeiwitten of lactose.

5. Zorg voor afgekoelde basisgroenten: Bij het gebruik van gebakken bloemkoolrijst is afkoelen essentieel om te voorkomen dat de warmte de andere ingrediënten — zoals makreel of sla — vertroebelt of oververhit.

6. Balans in smaak: Combineer vette vis met frisse, zure en knapperige groenten om een smaakbalans te behouden. Vermijd zoetigheid uit dressing — geen suiker toevoegen — en let op de natuurlijke koolhydraatlast van groenten en fruit.

7. Bereidingstijd in acht nemen: Sommige salades zijn binnen 15 minuten klaar, zoals de gegrilde makreelsalade. Dit maakt ze ideaal voor een snelle lunch. Andere, zoals die met bloemkoolrijst, kunnen iets langer duren wanneer bakken vereist is.

8. Opslaan en bewaren: Aangezien deze salades vaak met mayonaise of olie worden gemaakt, zijn ze geschikt om korte tijd in de koelkast te bewaren (maximaal 24 uur). Bij langere bewaring kan afvochtiging optreden door de hoge waterinhoud van groenten.

Veganistische of vegetarische alternatieven

Hoewel makreel de kern van deze recepten vormt, wordt in één bron expliciet gesproken over het gebruik van de saladebasis voor andere eiwitbronnen. "Houd je niet zo van makreel? Deze salade kun je ook als basis gebruiken voor gerookte zalm, knoflookgarnalen, gerookte kip of restjes vlees van de dag ervoor." Deze suggestie opent de deur naar aanpassing van de recepten voor andere voorkeuren.

Voor veganisten of vegetariërs zijn er echter geen directe alternatieven voor makreel in de bronnen. Toch kan een combinatie van kikkererwten, pijnboompitten, tofu of tempeh worden overwogen om het eiwit- en vetniveau te behouden. Kokosyoghurt of plantenmayonaise kan worden gebruikt in de dressing om diervrije romigheid te waarborgen.

Een interessante belegoptie zou een marinerade van noot- of zadenvis kunnen zijn, gemaakt van walnoten of lijnzaad, die op smaak zijn gebracht met nori, tamari en citroensap, om de visachtige smaak na te bootsen. Dit valt echter buiten de bronnen.

Conclusie

Koolhydraatarme makreelsalades zijn veelzijdige, voedingsrijke en gemakkelijk te bereiden gerechten die perfect passen binnen een gezonde levensstijl gericht op gewichtsbeheersing, hartgezondheid en energiehuishouding. Makreel, als vette vissoort, levert rijke hoeveelheden omega-3 vetzuren, eiwitten en vitaminen zoals B12. De combinatie met groenten zoals courgette, bloemkool, venkel, rode ui en komkommer levert een lage koolhydraatcontent, hoge vezelwaarde en diverse texturen en smaken.

De bereidingsmethoden variëren van rauw serveren tot bakken of grilleren, waarbij de olie uit het blik regelmatig wordt hergebruikt voor de dressing. Dressings zijn doordacht samengesteld uit natuurlijke zuren (citroensap, azijn), oliën (olijfolie, visolie) en smaakversterkers (knoflookpoeder, bieslook, mosterd), zonder toevoeging van suiker.

Voedingswaarden tonen aan dat deze salades tussen de 12,5 en 15 gram koolhydraten per portie bevatten, goed afgestemd op een koolhydraatarm of ketogenetisch dieet. Eiwitten lopen van 21 tot 32 gram, vetten van 42 tot 51 gram. Hiermee vullen deze gerechten een belangrijke rol als hoofdmaaltijd voor mensen op zoek naar verzadigende, hoge-gezondheid opties.

Kortom, koolhydraatarme makreelrecepten zijn niet alleen praktisch en smakelijk, maar ook wetenschappelijk onderbouwd in hun gezondheidsvoordelen. Ze bieden een uitstekende bron van essentiële voedingsstoffen en kunnen eenvoudig worden aangepast aan persoonlijke voorkeuren, allergieën of voedingsdoelen.

Bronnen

1. BudgetChef
2. GezondeRecepten
3. Low Carb Chef
4. Puur Figuur
5. Koolhydraatarm Dieet
6. AH Allerhande